جدول جو
جدول جو

معنی حسین مهدی - جستجوی لغت در جدول جو

حسین مهدی
(حُ سَ نِ مَ)
هشتمین تن از ائمۀ رسی در سعدا است که از 393 ه. ق. سلطنت کرد و وفات او در 404 هجری قمری بوده است
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

حسین فردی
(حُ سَ نِ فَ)
ابن عبدالله رومی قسطنطینی شاعر متخلص به فردی معروف به ارایچی زاده. متوفی 1121 هجری قمری دیوان شعر ترکی و ’شاپورنامه’ بنظم ترکی دارد. (هدیه العارفین ج 1 ص 325)
لغت نامه دهخدا
حصن مهدی
(حِ نِ مَ)
صاحب مراصدالاطلاع گوید: شهریست از نواحی خوزستان و آبهای خوزستان از اهواز و دورق و جز آن بسوی این شهر جاریست و در آنجا بهم پیوسته، نهری عظیم و عریض و عمیق گردد و سپس بدریا ریزد. یاقوت حموی گوید: حصن مهدی قصبه ای بوده است بر ساحل رود مسرقان. و آنجا آب نهر به دریا میریزد. رجوع به معجم البلدان و کامل ابن اثیر ج 7 ص 103 و فهرست تجارت الامم ج 2 و قاموس الاعلام ترکی شود
لغت نامه دهخدا
حسین ازدی
(حُ سَ نِ اَ)
ابن علی بن ظافر ازدی مصری صفی الدین ادیب. درگذشتۀ 657 هجری قمری 1259/ میلادی او راست: ’الفریده’. (معجم المؤلفین ازایضاح المکنون ج 2 ص 189) (هدیه العارفین ج 1 ص 313)
لغت نامه دهخدا
حسین اهدل
(حُ سَ نِ اَ دَ)
ابن عبدالرحمان بن ابی بکر بن علی أهدل حسینی علوی شافعی معروف به ابن اهدل و ملقب به بدرالدین. متولد فخریه به یمن در 779 هجری قمری 1377/ میلادی و متوفی 9 محرم 855 هجری قمری 1451/ میلادی او راست: کشف الغطاء و کتب دیگر. (معجم المؤلفین از کشف الظنون) (ضوء اللامع)
لغت نامه دهخدا
حسین ایدی
(حُ سَ نِ)
ابن جمال الدین حسین قهستانی. او راست: شرح قصیدۀ ابن سینادر نفس و روح (عینیه ؟). (هدیه العارفین ج 1 ص 332)
لغت نامه دهخدا
حسین آمدی
(حُ سَ نِ مِ)
ابن سعد بن حسین بن محمد آمدی شاعر، لغت شناس. در آمد متولد شد و به بغداد آمد و به شام رفت و به اصفهان بازگشته ساکن شد و در آنجا در 444 هجری قمری / 1054 میلادی درگذشت. مؤلفاتی دارد. (معجم الادباء یاقوت ج 9 ص 266) (معجم المؤمنین)
لغت نامه دهخدا
حسن مشهدی
(حَ سَ نِ مَ هََ)
ابن حسن. او راست: التعریفات در هیئت که برای امیر روح الدین موسوی پسر عضدالدین عبدالعظیم تألیف کرده و نسخۀ آن در 1071 هجری قمرینوشته شده است. (ذریعه ج 4 ص 216 از ریاض العلماء)
لغت نامه دهخدا
حسین هندی
(حُ سَ نِهَِ)
کلب حسین خان بن کلب علیخان. پس از 1281 هجری قمری درگذشت. دیوان شعر فارسی و تذکرۀ شاعران به نام ’شوکت نادری’ دارد. (هدیه العارفین ج 1 ص 329)
لغت نامه دهخدا
حسین یزدی
(حُ سَ نِ یَ)
ابن مرتضی حسنی حسینی طباطبائی حائری واعظ. در 14 محرم 1307هجری قمری / 1889 میلادی در کربلا درگذشت. او راست: الرق المنشور و لوامع الظهور فی تفسیر آیه النور و تنبیه الخواطر. (ذریعه) (اعیان الشیعه) (معجم المؤلفین)
ابن احمد بن محمد بن سمیع یزدی. او راست: تحفه الولی در شرح عهد مالک که در مشهد در 1227 هجری قمری نگاشته و حاشیه بر قوانین الاصول. (ذریعه ج 3 ص 480 و ج 6 ص 176)
ابن محمد بن علی بن عبدالغفور حائری. متوفی به کربلا در 1310 هجری قمری / 1892 میلادی او راست: التحفه الکسائیه. (ذریعه ج 3) (اعیان الشیعه ج 27 ص 211)
لغت نامه دهخدا
حسینی مشهدی
(حُ سَ یِ مَ هََ)
سید فتحعلی خان اجدادش از سادات مشهد خراسان بودند. پدرش عوض علیخان بن عثمان نقوی در عصر فرخ سیر به هندوستان هجرت کرده بپاره ای از مناصب عالی نائل شد. صاحب ترجمه در سرزمین نام برده نشوو نما یافته و در سنۀ 1224 هجری قمری در شاهجهان آباددر گذشت. دیوانش پانزده هزار بیت دارد و از اوست:
تا شددلم به آن بت بیگانه آشنا
هرگز نشد به کعبه و بتخانه آشنا.
(مطلع الشمس) (صبح گلشن) (ذریعه ج 9 ص 254) (قاموس الاعلام)
لغت نامه دهخدا
حسین عودی
(حُ سَ نِ)
ابن ابوالقاسم بن حسین عودی اسدی حلی. او راست: ردّ بر محقق کرکی علی بن عبدالعال. متوفی 994 هجری قمری در مسئلۀ فلسفی ’اثبات معدوم’. صاحب ذریعه گوید: این مرد از نوادگان حسین بن نصیرالدین موسی عودی در سدۀ هشتم هجری میباشد. رجوع به ذریعه ج 10 ص 192، 195 و فیض القدسی در احوال مجلسی در مقدمه بحارالانوار چ کنپانی شود
لغت نامه دهخدا
حسین فهری
(حُ سَ نِ فِ)
ابن عبدالعزیزبلنسی فهری خطیب حمص و مکنی به ابوعلی بود. او راست: شرح ’الجمل’ زجاجی و جز آن. (کشف الظنون). وی به سال 679 هجری قمری درگذشت. رجوع به ابوعلی حسینی شود
لغت نامه دهخدا
حسین مشهدی
(حُ سَ نِ مَ هََ)
ابن ابومحمد. او راست: ’التاملات’ و ’ارشادالمسترشدین’ و جز آنها. واو جز حسین بغمچی میباشد. (ذریعه ج 3 ص 300 و 301)
لغت نامه دهخدا
حسین زیدی
(حُ سَ نِ زَ)
ابن محمد بن یحیی زیدی حسینی. او راست: دستور المنجمین به فارسی که در 891 هجری قمری نگاشته است. (ذریعه ج 8 ص 168)
لغت نامه دهخدا
حسین سعدی
(حُ سَنِ سَ)
ابن عبیدالله سعد مکنی به ابوعبدالله سعدی شیعی امامی. او راست: اکمال الاسلام. بناء الاسلام. حرمه الاسلام. دعائم الاسلام. سهام الاسلام. فضل الاسلام. نوادرالاسلام. الایمان، دعائم الایمان، حقیقه الایمان، حلاوه الایمان، شعب الایمان، طعم الایمان، فضل الایمان، نفس الایمان، نوادر الایمان، و جز آنها. (هدیه العارفین ج 1 ص 332) (فهرست اعلام ذریعه) (نامۀ دانشوران ج 2 ص 633)
لغت نامه دهخدا
حسین سهوی
(حُ سَ نِ سَهَْ)
تبریزی خطاطشاعر. پس از حملۀ عثمانیان از تبریز به کاشان آمد و دوازده سال سکونت گزید و به هند رفت و 1003 هجری قمری در آنجا درگذشت. (ذریعه ج 9 ص 479) (خط و خطاطان)
لغت نامه دهخدا
حسین شهودی
(حُ سَ نِ شُ)
اصفهانی. شاعر و رمال بود و احوالش در تذکرۀ نصرآبادی آمده است. (ذریعه ج 9 ص 560)
لغت نامه دهخدا
حسین کندی
(حُ سَ کَ)
دهی است از دهستان ورگهان بخش هوراند شهرستان اهر. واقع در 29500گزی جنوب خاوری هوراند و 16هزارگزی شوسۀ اهر به کلیبر. ناحیه ای است کوهستانی معتدل. دارای 66 تن سکنه میباشد. ترکی زبانند. از رود خانه کجرود و چشمه مشروب میشود. محصولات آنجا غلات. اهالی به کشاورزی، گله داری گذران میکنند. راه آن مالرو است. (فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)
لغت نامه دهخدا
حسین محلی
(حُ سَ نِ مَ حَلْ لی)
ابن محمد مصری شافعی فقیه فرضی ریاضی. او راست: فتح البریه علی متن السخاویه و الافصاح و جز آنها. وی در 1170 هجری قمری 1757/ میلادی درگذشت. (معجم المؤلفین از عجایب الاّثار ج 1 ص 219) (ایضاح المکنون) (معجم المطبوعات ص 1624) (هدیهالعارفین ج 1 ص 336) (فهرستهای خدیوی) (جامع ازهر)
لغت نامه دهخدا
حسین مدنی
(حُ سَ نِ مَ دَ)
ابن حسن شامی هتاری شافعی فرضی. که در 1130 هجری قمری درگذشت. او راست: ’ابدع ماکان و اجود ما یستفید’. (هدیه العارفین ج 1 ص 323)
لغت نامه دهخدا
حسین مقری
(حُ سَ نِ مُ)
ثابت ضریر بغدادی. درگذشتۀ 378 هجری قمری منظومه در قراآت عشر دارد. (هدیه العارفین ج 1 ص 306) (نکت الهمیان)
لغت نامه دهخدا
حسین مهلا
(حُ سَ نِ مُ هََ لْ لا)
ابن ناصر بن عبدالحفیظ بن عبدالله بن مهلابن سعید بن علی بن احمد انصاری خزرجی شرفی یمنی معروف به مهلا مورخ فقیه. متوفی در رجب 1111 هجری قمری 1699/ میلادی او راست: ثمینات الجواهر و حسنه الزمان فی علماء الاوان و جز آنها. (معجم المؤلفین از بدر الطالع ج 1 ص 231) (ایضاح المکنون) (هدیه العارفین ج 1 ص 323) (بروکلمان ذیل ج 2 ص 560)
لغت نامه دهخدا
حسین میبدی
(حُ سَ نِ مَ بُ)
ابن معین الدین حکیم صوفی یزدی متخلص به منطقی. در میبد یزد متولد شد و در 870 هجری قمری / 1466 میلادی درگذشت. او راست: شرح هدایهالحکمه و شرح کافیه نحو معروف به ’مرضی الرضی’. (روضات ص 258) (اعیان الشیعه ج 27 ص 282) (معجم المؤلفین از بروکلمان ج 2 ص 294) (هدیهالعارفین ج 1 ص 316) (ذریعه در نامهای کتب او) (مجلۀیغما سال اول شمارۀ 5 ص 221) (سبک شناسی ج 3 ص 225)
لغت نامه دهخدا
حسین وهبی
(حُ سَ وَ هََ)
ابن عبدالله گیچه چی زاده رومی متخلص به وهبی قاضی حلب بود وعزل شده، در 1149 هجری قمری درگذشت. دیوان شعر و ’سورنامه’ به نظم ترکی دارد. (هدیه العارفین ج 1 ص 325)
لغت نامه دهخدا
حسن هدی
(حُ نِ هََ دْیْ)
عبارتست از آنکه نفس را به تکمیل خود به حیلتهای پسندیده رغبتی صادق حاصل آید. (نفائس الفنون - حکمت مدنی)
لغت نامه دهخدا